Miłuj samego siebie jak bliźniego Twego

Jerzy Karma

Na forum http://www.cheops.fora.pl/paranauki,16/jak-zyc-dobrze-i-madrze,1383.html#43805
napisałem:

Główna istota miłości polega na kochaniu innych.
Dopiero wtedy miłość samego siebie ma sens.
Miłuj samego siebie jak bliźniego Twego Wink

A miłość napędza nie tylko Twoją wiarę, ale każdą wiarę która jest prawdziwą.
_________________________________________________________
Na co osoba podpisująca się

Jerzy Karma

Ty masz pierwszeństwo - tak jak z oddychaniem.
Przecież nie oddychasz za innych!
A jak ratujesz komuś życie, to pierwszy też bierzesz oddech.

Było kilku na świecie, którzy myśleli jak Ty.
Pozabijali własne dzieci... potem siebie...
Co jednak nimi powodowało?
Czy rzeczywiście miłość?
Czy raczej lęk?
Depresja też jest lękiem.
Masz depresję?
Czy raczej myślisz będąc pozbawionym mądrości?
_________________________________________________

Na co

Jerzy Karma

Na co rzeczowo i madrze

Jerzy Karma

Miłość nie jest pustym słowem.
Jest to niezwykła energia - energia życia. Dlatego jest też energią uzdrawiającą.

Miłość właściwa jest też mądrością - taka jest miłość dojrzała.
Zapyta ktoś: Czy miłość musi zatem dojrzewać?
Sama miłość nie musi.
Miłość w człowieku musi dojrzewać.

Miłość jednoczy. Sprawia jedność.
Miłując bliźniego - tworzysz z nim określoną jedność.
Im więcej miłości - tym więcej jedności.

Czy możesz będąc w tej jedności miłować inaczej siebie, a inaczej bliźniego?

Jerzy Karma

Na http://www.cheops.fora.pl/inne-o-projekcie,4/do-samuela-basi-i-andrzeja,1155-550.html#44935
Kiara napisała w poście pt. Dokladnosc:

Jerzy Karma

Tam też Ptak napisał

Jerzy Karma

tamże

Jerzy Karma

Oto jeden z odwiecznych tematów dla myśli ludzkiej: Czy miłość jest bezwarunkowa, czy nie?
/Podobnie jak inny temat: Czy Bóg jest bezosobowy, czy osobowy? - O tym jednak napisałem na innym forum. Wkrótce tu przeniosę./
Tu jedni i drudzy mają rację. Głoszący, że miłość jest bezwarunkowa, oraz głoszący, że jest uwarunkowana.
Zatem rację w powyżej przytoczonych wypowiedziach ma i Kiara, jak i GRYf144 cytowany w wypowiedzi przez Bellum.
Dlaczego?
Dlatego, że każde z nich opisuje inny aspekt miłości.

Kiara - głosząca naturę bezwarunkową miłości - opisuje sam rdzeń miłości, jej naturę, samą jej energię w najczystszej postaci. /Można tu miłość bezwarunkową kojarzyć z pojęciem Boga bezosobowego. Tyle tylko, że bezosobowy nie oznacza tu kogoś nieistniejącego, a oznacza konkretny BYT./
Ta bezwarunkowa miłość niekoniecznie musi manifestować się jako uczucie. Sfera uczuć jest określonym polem działania. Zaś każde pole działania jest swego rodzaju językiem którym posługują się byty. Języki te zaś są nośnikami w których miłość się może przejawiać. Będąc jednocześnie niezależną od nich w swej własnej naturze.
Miłość może się przejawiać także w duchu.
Nie należy ograniczać miłości tym, że potrafi się przejawiać.
Ona po prostu ma dar przenikania i nadawania swojej natury różnym sferom. Np. mentalnej, czy emocjonalnej.

GRYf144 piszący o miłości bezwarunkowej bierze pod uwagę przejawienia miłości w niektórych niższych sferach. Takimi zaś są emocje, uczucia i sfera mentalna. Dlatego, że są to sfery w których występują siły odpychania i przyciągania. Tu każdy przejaw miłości będzie odbierany jako warunkowy.
Wynika jaka zaistniała w tych sferach.
____________________________

Miłość w samej swej naturze jest pięknem.
Przejawiona w twórczym działaniu tworzy piękno.
Piękno jest zatem odbiciem miłości.

Miłość pociąga i piękno pociąga, gdyż piękno jest wyrazem miłości.
Dlatego piękno ma dar łączenia z miłością i jest jej nośnikiem. Ten kto ma swoją indywidualną naturę dostrojoną do określonego odbioru piękna, to odbierze poprzez nie miłość. Odczuwając ją w sobie. Skojarzenie danego przeżycia miłości z emiterem jej piękna może warunkować jednostkę względem emitera.
Przypisanie tej miłości jednostce wpływa na obserwację i zmienia punkt odniesienia, wtedy miłość jest postrzegana jako warunkowa. Choć w rzeczywistości sama miłość w swej naturze jest bezwarunkowa.
Ci, którzy czują sercem, wiedzą to.
Zaś umysł obserwatora widzi miłość jako podlegającą warunkom. W rzeczywistości to człowiek się uwarunkował i przeżywając miłość, nawet ją postrzega jako uwarunkowaną.

Jerzy Karma

Rozumiem, co GRYf144 miał na myśli pisząc:
"Głosząc miłość bezwarunkową jesteś orędowniczką oszustwa jakie tworzy Lucyfer."

Bo jeśli ktoś zrozumie błędnie zwrot "miłość bezwarunkowa", to uzna że należy miłować zło i brzydotę...
Sokro bowiem kochać bezwarunkowo, to bez względu na cechy tego czegoś...

Takie pojęcie wynika jednak z niezrozumienia. I jeśli ktoś tak pojmuje, to wtedy GRYf144 ma rację. Wtedy bowiem Lucyfer, czy każdy inny tworzący rzeczy dysharmonijne, złe, czy okrutne, będzie domagał się miłości dla nich...

Wyżej napisałem, że piękno jest odbiciem miłości. Jest jej przejawem tak jak i harmonia, jak też dobro, oraz mądrość.
Tak - mądrość. Mało komu z ludzi mądrość kojarzy sie z miłością. Ale jaką mądrość znają ludzie?
Jeśli piękno i inne wymienione atrybuty miłości przejawiają ją - to nic innego, co nie ma związku z miłością i co jest jej zaprzeczeniem, nie może jej przejawiać.
Pamiętajmy jednak, że tak jak i na bagnach rosną kwiaty, tak i każde środowisko ludzkie może przejawiać coś z miłości, choćby tylko ktoś reagował na jeden z przejawów miłości, którym też jest jedność. Zdarza się zatem, że nawet dwie negatywne osobowości dostrzegając w sobie podobieństwo, ujrzą w tym coś z jedności, i zapałają do siebie uczuciem w którym przejawi się cząstka energii miłości. Bo miłość nie ma względu na osobę - może zamanifestować się w każdym. To jest jej bezwarunkowość.
Warunki istnieją zaś u ludzi, co do jej odbioru.
Dlatego ludzie odbierają miłość, czują ją, doświadczają, a innym razem - gdy ulegają relacji uwarunkowań między wewnętrznym, a zewnętrznym - nie mają już jej we własnym przeżywaniu.

Miłość można porównać do Słońca, które świeci zawsze. Mimo tego w niektórych miejscach na Ziemi jest noc. Jednak to sama Ziemia warunkuje odbiór promieni Słońca.

Uwarunkowania człowieka to jego karma. Karma ogranicza. Karma warunkuje. Wpływa na odbiór świata. Wytwarza nienaturalne pragnienia pogłębiające karmę i uwarunkowania. Tworzy, umacnia i rozwija ego. Ego to uwarunkowania.
Ludzie jednak są dumni ze swojego ego - dumni ze swoich uwarunkowań... a potem cierpią... i dalej wynoszą się swoim ego ponad innych. Nie cierpiąc pokory, która przecież ma dar uwalniania od ego - dlatego ego jej nie znosi.

Jerzy Karma

Dlatego o tym innym rozumieniu miłości bezwarunkowej GRYf144 napisał /cytuję za Bellum - źródło jak wyżej/

Jerzy Karma

Nie przypadkiem temat, Miłość, zaczęty na forum Cheopsa, zamieściłem tutaj jako kontynuację w temacie: Miłuj samego siebie jak bliźniego Twego.
Dlaczego nie zatytułowałem go: "Miłuj bliźniego swego jak siebie samego"?

Jezus w swojej wypowiedzi odniósł się do miłości własnej człowieka. Znaczy to, że każdy z nas od urodzenia troszczy się o samego siebie jak tylko umie. Odnosząc się do tej miłości Jezus odwołuje się do sprawiedliwości. Wskazuje, by innych ludzi miłować taką samą miłością. Nie mniejszą.

Natomiast zwrot: Miłuj samego siebie jak bliźniego Twego, odnoszę do tego poziomu miłości jaką miłujemy innych - abyśmy siebie samych miłowali tego samego rodzaju miłością. Tak samo jak Jezus odwołuję się tu do sprawiedliwości.
Jednak o ile z natury każdy sam siebie miłuje i troszczy się o siebie, więc odbiór wypowiedzi Jezusa jest pod tym względem jednakowy dla wszystkich - to inaczej jest w wypowiedzi zawartej w tytule głównego tematu.
Miłuj samego siebie jak bliźniego Twego, za podstawę rozważania przyjmuje naszą postawę wobec innych, która jak wiemy jest różna - bo o ile każdy troszczy się o siebie, w czym jesteśmy jednakowi w samym rdzeniu naszej istoty, a jedynie różnorodnie możemy to przejawiać, to zupełnie tak nie jest jeśli chodzi o miłość do pozostałych ludzi. Tu bowiem jedni bliźnich w ogóle nie miłują. Inni nawet miłują bardziej niż siebie, poświęcając w tym miłość własną.
Dla jednych i drugich słowa z tytułu tematu będą miały zupełnie inny przejaw. Każdy praktycznie inaczej odczyta te słowa. Nikt jednak nie zaprzeczy sprawiedliwości zawartej w tej wypowiedzi.
Dla miłujących innych bardziej niż siebie - którzy stali się ofiarami innych, zapominając o własnym życiu, słowa te przypominają, że sami też otrzymali życie i siebie tak samo winni są miłować. Nie należy bowiem zapominać o sobie. Każdemu bowiem Bóg wyznaczył jego życie. Sam Chrystus przejawił także miłość do samego siebie, gdy prosił Boga: Ojcze - o ile to możliwe, oddal ten kielich ode mnie. Nie jest zatem tak, że Jezus samego siebie nie miłował.
Dla miłujących innych mniej od siebie, nawet dużo mniej, a nawet w ogóle nie miłujących - czyli nie mających miłości do innych, słowa tematu mówią: Nie masz miłości do innych, to nie miej i do siebie - wtedy będziesz przynajmniej sprawiedliwy.

___________________________________________________________

Dlaczego zatem wątek miłości z Cheopsa zamieściłem tutaj?
Między innymi z powodu dyskusji o tym, czy miłość jest uwarunkowana, czy bezwarunkowa.
Bowiem wystarczy postawić proste pytanie:
Jaka jest miłość którą człowiek kocha samego siebie: bezwarunkowa, czy warunkowa?
Któż z nas postawił sobie jakieś warunki? Któż powiedział, nie będę jadł, bo nie pracuję?

Nie stawiamy sobie żadnych warunków w trosce o samych siebie. Nasza miłość jest totalnie bezwarunkowa, do tego stopnia, że często niesprawiedliwa, gdyż każdy z nas chce więcej, niż mu się należy.

Jeśli zatem taką samą miłością bezwarunkową będziemy miłować też innych, to jak nasza miłość do innych może być warunkowa?

Powinna być bezwarunkowa. Miłość to jednak także mądrość. Zatem przejaw miłości, który dziś wydaje się być dobry, a jutro okaże się być złym - czym będzie? Czy faktycznie będzie miłością? Czasem też przejaw miłości niektórym może wydawać się złym, jednak o ile takim się wydaje być dziś, to jutro okaże się długotrwałym dobrem.
Do wszystkiego potrzebna jest mądrość.
Miłość nie jest tylko chwilową emocją. Owszem miłości mogą towarzyszyć miłe emocje - to jednak jest powodem, że ludzie często same emocje, mające źródło w czymś innym niż miłość, mylą z miłością.

Miłość leży poza emocjami i poza pragnieniami.
Stoi wyżej niż umiejętność dostrzegania motywów dobra we wszystkim.
Wyżej niż życzliwość.
Czyż nie tak człowiek kocha siebie?

Światło może świecić wszędzie. Tak samo jest z miłością.
Dlatego światło miłości może przeniknąć człowieka.
Gdy jednak człowiek ma swoje życzenia oparte na swoim ego, to wtedy tworzą one cienie - w cieniu zaś nie ma pełni światła, jest tylko cień - zwany miłością warunkową, która jest cieniem miłości bezwarunkowej.

Namiętności i zmysłowe pożądania są silnie związane z ego człowieka. Nie muszą być związane z ego. Mogą bowiem być przejawiane jako same w sobie - jako zjawiska, jako elementy określonego bytu, jako przejawy ich archetypów.
Człowiek jednak wiąże je z samym sobą. Z własnym ego, i to bardzo silnie. Tak silnie, że nawet sam najczęściej nie zdaje sobie sprawy z tego, jak silnie jest z nimi związane jego ego. To właśnie tworzy kolejne cienie - cienie z cienia miłości warunkowej.
Wszystko to zwykle dzieje się automatycznie, a ludzie nie mają prostej możliwości tego kontrolować - podobnie jak nie mogą natychmiast i bezpośrednio kontrolować pracy swojego serca.
Te czynności odbywają sie już bowiem w oparciu o to, czym człowiek właśnie jest. Natomiast praca nad tym - czym jesteśmy - wymaga wysiłku, pracy i czasu.

Jerzy Karma

Przeżywanie życzeń, oraz namiętności i zmysłowych pożądań, często prowadzi do kolejnych złożonych procesów.
Życzenia tworzą następne życzenia. Najpierw opierają się o dany stan ego, a następnie uzalezniają ego od kolejnych życzeń - w ten sposób zmieniając same ego. Następuje brnięcie w coś, o czym nawet się nie myślało. Wszystko to odbywa się bez świadomej kontroli.
Tak samo jest z życzeniami wobec drugiego człowieka, a jeśli wobec jakiegoś człowieka do takich życzeń dołaczą namiętności i zmysłowe pożądania z którymi jednostka się zazwyczaj utozsamia, to następuje dalsze rozwinięcie procesów, które czasem osiągają rozmiary takie, iż nastepuje ich tragiczne przejawienie w świecie zewnętrznym.
Życzenia, namietności i pożądania, wcześniej jednak osiągają pułapy szkodliwości nie tylko dla innych, ale i dla jednostki w której one się produkują.
O wymiarze tej szkodliwości świadczy już to, że po śmierci człowieka właśnie czyściec jest stanem, gdzie następuje kumulacja ich świadomego doświadczania.
Stan czyśćca nie jest karą w sensie tego, że ktoś karze tam. Jest on psychologiczno - energetycznym następstwem osobistego życia.
Poszerzenie świadomosci jakie następuje w stanie czyśćca, oraz doskonała pamięć, a wszystko to przejawiane nie liniowo, lecz przestrzennie, sprawia iż widzimy i doświadczamy wszystkich reakcji naszych życzeń, namietności i poządań - jakie wywołaliśmy u innych. W stanie czyśca doswiadczamy ich osobiście - tak, jakbyśmy byli innymi ludźmi. Tu doznamy wszelkiego bólu i cierpienia do jakich przyczyniliśmy się u innych ludzi - i jeśli jego podstawową przyczyną były nasze życzenia, namietności i pożądania.

Miłość w swoim nieskażonym przejawieniu jest wolna od życzeń, namiętności i dążeniu do zmysłowych pożądań.
Gdy one zaś korzystając z promieni miłości wyprodukują cień miłości, przejawiając w nim czyjeś osobiste życzenia, namiętności i zmysłowe pożądania, wtedy z czasem pojawia się skalane myślenie i egoistyczne uczucia - które są zaprzeczeniem samej miłości.

Nieskalane myślenie i pielegnowane dobre uczucia są sprawdzianem tego, czy posiadamy światło miłości, czy tylko jego cień. Pamiętajmy jednak, że same światło w sobie nie ma cienia. To przedmioty tworzą cień. Tak samo nie ma cienia miłość. To ludzie tworzą to, co niektórzy nazwą cieniem miłości.

Miłość jest tym, co wynosi do nieba. Kto ile przejawił w życiu czystej miłości, tyle doświadczy nieba, gdy skończy proces czyśćca.
Czyściec i niebo jest zbieraniem owoców.
Kto co sieje, to w nich zbiera.
Kto nie sieje, ten nie zbiera.

Jerzy Karma

Pomyśli ktoś, że miłość czysta jest nudna?
Skoro nie ma w niej życzeń, namiętności i zmysłowych pożądań?

Jeśli tego w niej oczekuje taki człowiek, to dla niego wydaje się być nudna... ale czy on zna miłość?
Czy poznał czym jest i jakie są jej czyste przejawienia?
Miłość nie potrzebuje innych życzeń sama będąc też życzeniem, lecz czystym.
Miłość nie potrzebuje namiętności, gdyż sama może być nazwana najczystszą namiętnością. Ona przewyższa wszelkie namiętności w swoich smakach.
Nie potrzebuje zmysłowych pomocników w postaci pożądań. Ona sama wystarcza, gdy jest. Miłość przekracza zmysłowe pożądania i przerasta je wszystkie w swoim bogactwie.

Dlatego w jednym z postów wyżej napisałem:

Jerzy Karma

Wracam do ukazywania innych wypowiedzi o miłości.
Kilka przytaczanych poniżej wypowiedzi będzie z http://www.cheops.fora.pl/hydepark,7/milosc,1455.html?sid=49813b9ed8cf055aa929c364347cd1db
Są one kontynuacją kilku wypowiedzi o miłości z http://www.cheops.fora.pl/inne-o-projekcie,4/do-samuela-basi-i-andrzeja,1155-550.html#44935, które zostały niestety tam usunięte. Istotne fragmenty kilku z nich zachowało się w tym temacie, zacytowałem je już wyżej.
Następnie planuję podać niektóre wypowiedzi wybrane z jeszcze innej strony forum cheopsa.

Jerzy Karma