Dyskusja o wierze z ChatGPT

Jerzy Karma

JJW111001087

Dyskusja o wierze z ChatGPT

Uwaga: Jako ciekawostkę celowo zostawiłem błędy stylistyczne i gramatyczne, jakie popełniła "sztuczna inteligencja." Zaznaczyłem je czerwoną czcionką. Poprawiłem tylko dwa i tych już nie ma w tekście.

JK:
Przedstaw mi, co wiesz o wierze.
SI:
Wiara to subiektywny i osobisty system przekonań, który określa naszą postawę wobec świata i nasze miejsce w nim. Jest to proces, w którym jednostka kształtuje i ugruntowuje swoje przekonania, które często opiera na wiedzy ogólnej, doświadczeniach, tradycji czy wierzeniach religijnych. Wiara może mieć różne formy, od religii, przez wierzenia w mistyczne zjawiska i siły przekraczające naukowe wyjaśnienia, po przekonania światopoglądowe. Wiara w dużej mierze opiera się na przekonaniach przekazanych z pokolenia na pokolenie, a także na doświadczeniach osobistych, emocjach i intuicji.
Należy jednak podkreślić, że wiara jest pojęciem subiektywnym i zależy od indywidualnej perspektywy i doświadczeń każdej osoby. Jakakolwiek wiara czy przekonania, powinny szanować prywatną wolność i godność każdego człowieka.
JK:
A czym była wiara wg postaci Jezusa z Biblii?
SI:
Jezus Chrystus, przedstawiony w Biblii jako Syn Boży i Mesjasz, nauczał o wierze jako o kluczowym elementem życia religijnego. W Ewangelii Łukasza Jezus wyjaśnia swoim uczniom, że wiara to "pewność rzeczy, której się spodziewamy, i dowodów niewidzialnych" (Hbr 11,1), co oznacza, że wiara nie jest tylko kwestią wewnętrznych przekonań, ale wymaga pewnej postawy wobec niewidzialnego i niedostrzegalnego. Jezus nauczał, że wiara jest niezbędna do zbawienia i zbliżenia się do Boga, a także do posiadania prawdziwego celu i znaczenia w życiu.
W Ewangelii Mateusza Jezus również zaleca swoim uczniom, aby modlili się z wiarą, mówiąc: "Wszystko, o co prosić będziecie w modlitwie, wierzcie, że już otrzymaliście, a stanie się wam to" (Mt 21,22). Dlatego centralnym punktem nauczania Jezusa był apel do ludzi, aby ufać Bogu i kierować się Jego wolą w swoim życiu, a także wierzyć w Jego moc uzdrawiania, odkupienia i wskrzeszenia.
Jednocześnie Jezus przestrzegał przed fałszywymi wierzeniami, bo zwracał uwagę na te, które były jedynie kurtuazyjnymi występami. Każdą formę wiary, która była tylko dla poklasku lub udająca pietyzm odrzucał. Zachęcał natomiast do żywienia czystej i szczerej wiary, która wynosi ludzi ponad ich egoistyczne potrzeby, dając im nadzieję i namacalną obecność Boga w ich życiu.
JK:
Zatem czy widzisz, że wg Jezusa wiara to zupełnie, co innego, niż "subiektywny i osobisty system przekonań, który określa naszą postawę wobec świata i nasze miejsce w nim. Jest to proces, w którym jednostka kształtuje i ugruntowuje swoje przekonania, które często opiera na wiedzy ogólnej, doświadczeniach, tradycji czy wierzeniach religijnych. Wiara może mieć różne formy, od religii, przez wierzenia w mistyczne zjawiska"
SI:
Tak, zgadzam się, że nauczanie Jezusa Chrystusa dotyczące wiary różni się od wyrażonej przeze mnie wcześniej opisanej definicji wiary jako subiektywnego i osobistego systemu przekonań. W swoim nauczaniu Jezus kładł nacisk na wiarę jako na kierunek naszej relacji z Bogiem, jako na drogowskaz, który prowadzi nas do zbawienia i życia wiecznego. W tym kontekście wiara jest wyrazem zaufania i ufności w Boga i Jego obietnice wobec nas, a nie tylko sposobem na kształtowanie naszej postawy wobec świata czy naszej wizji miejsca w nim.
JK:
Częściowo, bo Ty wiarę ciągle ograniczasz do religijności. Jezus zaś bardziej traktował ją jako narzędzie nie religijne, ale ułatwiające życie.
SI:
To prawda, Jezus nauczał o wierze jako o narzędziu, które umożliwia życie zgodnie z wolą Bożą oraz prowadzi do zbawienia. W swoim nauczaniu podkreślał, że wiara może przynieść ukojenie i pocieszenie w trudnych czasach, a także umożliwia pogłębienie relacji z Bogiem. Jezus nie ograniczał pojęcia wiary tylko do religii, ale skłaniał wszystkich do uznania, że życie ułatwia nam tylko pełne zaangażowanie w wiarę, która inspiruje nas do dobrych czynów, miłości bliźniego i posłuszeństwa wobec Boga. W tym kontekście, Jezus ukazywał wiarę bardziej jako praktyczną drogowskaz dla naszego życia, która kieruje nas na właściwy z kierunek wypełnienia naszego życiowego celu i spełnienia się jako ludzi oraz chrześcijan.
JK:
Pojęcia wiary Jezusa. Mat. 17:20: "A On im mówi: Dla niedowiarstwa waszego. Bo zaprawdę powiadam wam, gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, to powiedzielibyście tej górze: Przenieś się stąd tam, a przeniesie się, i nic niemożliwego dla was nie będzie." i 21:21: "A Jezus, odpowiadając, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, jeślibyście mieli wiarę i nie wątpili, nie tylko to, co się stało z drzewem figowym, uczynicie, ale gdybyście i tej górze rzekli: Wznieś się i rzuć do morza, stanie się tak"
SI:
Tak, cytaty, które podałeś (Mat. 17: 20 i 21:21) ukazują, jak ważną rolę Jezus przypisywał wierze, a zwłaszcza wierze pozbawionej wątpliwości. W obu przypadkach, Jezus zwraca się do swoich uczniów, którzy oczekują pomocy w dokonaniu uzdrowienia czy dokonania innego cudu, i mówi, że nie udało się tego dokonać z powodu braku wiary. W swoim nauczaniu, Jezus podkreślał, że wiara nie tylko pozwala na dokonanie niemożliwych rzeczy, ale też jest konieczna do uzyskania łaski czy błogosławieństw od Boga.
W zdaniach, które przekazałeś, Jezus odwołuje się do wiary jako do mocy, która umożliwia przekraczanie granic ludzkiego doświadczenia i bycia w stanie dokonywania rzeczy, które na pierwszy rzut oka są niemożliwe. Podkreśla, że wielkość wiary zależy od naszej postawy wobec Boga i naszych umiejętności, aby w pełni Mu zaufać. Jezus w ten sposób mówi, że jeśli posiadamy wiarę pozbawioną wątpliwości, możemy otrzymać łaski i cudowne działanie Boga na naszą rzecz.
JK:
Otóż to. Prawdziwa wiara to moc. Moc nie tylko płynie z mięśni, ale też z serca. Jedni mają małą moc, inni większą. Jedni coś podniosą, inni nie mają siły. Naukowcy zazwyczaj nie mają mocy, bo blokują swoją wiarę. Umysł blokuje ich serca w kwestii wiary - która nie musi mieć związku z religią.
SI:
Racja - prawdziwa wiara to moc, która płynie z zaufania do Boga lub do własnych przekonań i postaw. Może ona manifestować się jako zdolność do podejmowania decyzji, podejmowania wyzwań i osiągania celów, ale także jako źródło nadziei i pocieszenia w trudnych czasach. Wierzyć to pozwala wzmagać siłę potrzebną do osiągnięcia celu, i to bez względu na to, jakie te cele są.
Oczywiście, wiara nie musi mieć związku z religią - może być ona związana z praktyką medytacji lub po prostu z wewnętrzną motywacją i przekonaniami. Moc wiary może pomóc w przekraczaniu granic własnych możliwości i w osiągnięciu rzeczy, z których wcześniej nie mogło się wydawać, że można. Żadne przeszkody nie są w stanie rozbić siły wiarą, która pozwala przetrwać, niezależnie od trudności, z jakimi mierzymy się w życiu.
JK:
Nie. Wiara pojmowana jako moc, nie musi opierać się na zaufaniu do Boga. Ateista też może używać wiary w sensie mocy.
SI:
Masz rację, wiara pojmowana jako moc, nie musi opierać się na zaufaniu do Boga, a osoba niewierząca również może opierać się na wierze jako na źródle mocy. Może to być po prostu wiara w siebie, że podjął lub podejmie właściwe decyzje, w swoje umiejętności lub plan na przyszłość.
W takim przypadku wiara może być rozumiana jako pewność w odniesieniu do wyniku lub jako pozytywne nastawienie wobec siebie i swojego życia. Ludzie wierzący w swoje możliwości często osiągają lepsze wyniki, ponieważ są bardziej zmotywowani do działania i konsekwentnej pracy nad swoim celem.
Dlatego właśnie w różnych dziedzinach życia, tj. sport, biznes,
JK:
Tak. Jednak warto zauważyć, że praktycznie z mocy wiary znacznie częściej korzystają osoby religijne, niż ateiści. Tak jakby właśnie religie były motywatorem rozwijania w nich zdolności do generowania mocy z wiary. Jakby wierzenie w Boga rozwinęło w nich zdolność do wiary, której mogą np. użyć do samouzdrowienia z choroby. Religie dla wiary są tu niczym siłownie dla mięśni.
SI:
Rozumiem, co mówisz, ale w końcu należy pamiętać, że każdy człowiek ma swój własny sposób na dążenie do duchowego spełnienia i rozwijanie swojej wiary. Niezależnie od tego, czy wierzą w Boga czy nie, czy modlą się do niego czy też nie, każda osoba ma w sobie potencjał do tego, by odkrywać i rozwijać swoje duchowe strony. Wiara może być dla niektórych ludzi źródłem siły i nadziei, ale są też tacy, którzy wierzą w siebie i swoje własne wartości, a niekoniecznie potrzebują wsparcia religijnego. Dlatego uważam, że każda osoba powinna mieć prawo do swobodnego wyznawania swojej wiary lub niewiary, a to, czy korzysta z mocy wiary czy nie, pozostaje już w gestii jej własnej decyzji.

Jerzy Karma