Kim jestem?

east

Witaj Jerzy
cytat Jerzy "A oto przyjdzie uzdrawiacz – inna osoba – i każe czyjemuś żołądkowi być zdrowym, a on stanie się zdrowy, to czyj jest ten żołądek?
Albo gdy hipnotyzer hipnotyzuje umysł człowieka i przejmuje nad nim władzę, to czyj jest ten umysł?
I czy wtedy można w ogóle być pewnym, że jaźń tej osoby była jej umysłem? (..)Zatem i świat nas żywi i daje nam powietrze.
A skoro z perspektywy żywienia to, co nas żywi to my, zatem jesteśmy też światem. "

Pójdźmy w tych rozważaniach nawet dalej, aż do samych podstaw. Podstawowym pytaniem jest " Czy jestem ?"

Z pozoru wydaje się głupim pytaniem. No, ale skoro nie jesteś tylko swoim żołądkiem .. skoro nie da się powiedzieć dokładnie GDZIE się znajdujesz ( no bo jesteś światem, jak to słusznie udowodniłeś) to czy w ogóle jesteś ?
Czy jesteś w sensie jakiegoś JA , jakiegoś EGO wyodrębnionego od całości ?
Czy można powiedzieć - o tu się kończy świat, a zaczynam się JA ?
Nie ma takiej granicy.
Zatem czy jesteś ?
Nie, nie jesteś Very Happy

Jerzy Karma

JJW111000799

Witaj @east
/w zasadzie ten post pisany jest do Ciebie, i nie do Ciebie, do mnie, i nie do mnie, tak samo jak do każdego, kto tego chce, czy nawet jeśli nie chce/

Miałem w życiu już takie sytuacje, gdy mnie rozmówcy pytali:
- Kim jesteś?

Gdy im odpowiadałem:
- Nie ma mnie.

Zresztą, gdy byłem młodzieńcem i prowadziłem głębokie rozmyślania nad tym kim i czym jestem - niczego nie znalazłem w sobie, co należałoby wyłącznie do mnie.
Oczywiście są takie zjawiska tego świata, z których "korzystam", lecz co jest takiego, z czego korzysta wyłącznie to, co pisze te słowa?
I czym lub kim jest piszące?

Czy np. powstałby ten post - gdyby nie Twój post, @east?
Czy powstałby - gdyby nie inne wcześniejsze składowe świata i innych ludzi?

Oczywiście to wszystko tworzy określony wycinek przestrzeni - czyli to, co można nazwać mną.
Trzeba przyznać, że człowiek jest niezwykłym zbieraczem zjawisk świata - niezwykłym zbiorem w przestrzeni świata utworzonym przez zjawiska świata.
"W Nim żyjemy" - napisano o Bogu. I niekoniecznie musi tu chodzić o ów drobny wymiar świata jaki znamy.
A zatem wyznawcy Boga mogą być spokojni.
Tak samo i ateiści Smile

Bowiem u jednych, jak i u drugich, stwórcą naszym jest świat.
Choć ów świat może być różnie rozumiany.

Zatem w najgłębszym i najdalszym rozumieniu to nie ma mnie, ani Ciebie.
A jednak piszemy ze sobą Very Happy

Dlatego, że jako dwie, z nieskończonej ilości części świata, oddziałujemy akurat na siebie.

I jeśli ktoś jednak utożsamia się ze sobą - to na ile jest stały?
Na ile zachowuje samego siebie?
Jak długo?
Wystarczy kilkanaście godzin, a uśnie i nie będzie już taki sam.
Owszem - obudzi się i wróci do swej pracy Wink

Ale kto powie o sobie, że nie zmienia się?
Na ile zatem nadal jest sobą?

Oczywiście zmiany bywają bardziej lub mniej drobne, lecz w świetle życia ludzkiego. U niektórych jednak olbrzymie już za ich życia.

I czyż samo życie nie jest zmianą? Smile

Stałym tańcem -choćby i Sivy.
Dla wielu w niemalże niezmieniającym się kamieniu nie ma życia.

Zatem z jednej strony im bardziej się zmieniamy, tym można mówić o większym rozwoju, większej żywotności - ale czy w nieskończoność?

Zresztą zdanie: "Nie ma mnie" - dotyczy tylko najbardziej uświadomionej perspektywy Very Happy

Zatem niekoniecznie musi być ostateczna prawdą o nas, bo... co jeśli jesteśmy w swej pierwotnej naturze iskrą światła świadomości - czystej, czyli, pustej w swej naturze świadomości. Działającej jak lustro kleju choćby i astralnego - tak na początek wgłębiania się w zagadnienie Wink

Choć sam astral jest dopiero dalszą konsekwencją.

Jeśli więc ta iskra - czy dusza wg niektórych - przylgnie do rzeczy tego świata i połączy się z nimi - to staje się ich dziełem.
Dlatego już w Pismach Wedyjskich napisano, że w rzeczywistości wszystkie czyny spełnia energia materialna.
Tylko nie opisano tego procesu i niektórzy czuja się tym opisem wolni od winy.
Ale tak nie jest, bo choć spełnia to energia tego świata - to jednak to owa czysta świadomość przykleiła się do niej i działa poprzez nią.
Owe zaś przyklejenie - to karma jej działania, czyli: Na ile się do czegoś przykleisz, na tyle będziesz przyklejony.
Gdzie kto wpadnie - tam musi siedzieć Wink

I aby wyjść musi podjąć wysiłek...

Jednak tak wielu jest przyklejonych i tak silnie... że stali się tym, co do nich jest przyklejone. I nie chcą tego porzucić i służą temu, myśląc, że służą sobie. Nawet wielu to lubi - jakże więc porzucą, póki lubią? Smile

Nie zechcą wyjść - póki się tym nie utrudzą i nie umęczą... a w końcu tak się stanie każdemu. Dlatego, że to wynika z natury owego kleju Wink

Póki zatem ktoś jest obklejony – to nie jest nikim, bo jest klejem.
Choć to nie jest jego prawdziwa natura.
Jednak gdy przestanie być klejem, a mniema że nim jest - to czyż nie będzie nikim? Z perspektywy wcześniejszego postrzegania siebie jako kleju.
W rzeczywistości jednak każdy z nas jest światłem.

W pierwszej fazie poznania bardzo ważne jest rozpoznanie, że jest się tak naprawdę nikim – w sensie tego, że to wszystko, z czym się utożsamiamy – to nie my.
Wówczas znikamy.
Jest to coś w rodzaju oczyszczenia.
Inaczej utrata samego siebie – z której to utraty jakby rodzimy się jako ktoś zupełnie inny.
Jako dzieci światła w jedności ze światłem.
W tym kierunku prowadził ludzi Budda, oraz Jezus – co można znaleźć w ich naukach.

Dziękuję @east za Twoją spostrzegawczą odpowiedź.
Możliwe, że moja w pełni Cię nie zadowoli – w razie czego chętnie ją uzupełnię.

east

Witaj Jerzy Very Happy

Radość widzieć ,że Ciebie nie ma . Coraz więcej ludzi odkrywa tą subtelność ZmartwychWstania.

Jerzy Karma

JJW111000800

Bardzo dziękuję Ci @east za tę odpowiedź.
Wielce ona wzbogaciła moją.

Słusznie spostrzeżenie „nie ma mnie” jako tego, za co siebie uważam – u coraz większej liczby osób – nazwałeś zmartwychwstaniem.
Jest to bowiem powstanie z martwej materii, czyli wyzwolenie z tego świata.

Ale oto z pewnością ręce prawie każdego zmartwychwstałego na tym etapie zatrzymają się na ścianie – która w rzeczywistości jest pusta, tak samo jak ręka.
Co zatem je zatrzymuje? Very Happy

Skoro tak oświecony wie już, że nic nie powinno.
Zatrzymuje stan nie oświecenia ciała!
Ciało bowiem jest ową pozostałością z przeszłości i ma swoje własne – czyli dawne nastawienia oświeconego.
Należy zatem oświecić jeszcze komórki ciała.
Tyle tylko, że ciało niekoniecznie chce słuchać myśli Wink

Np. jak ktoś ma klaustrofobię, to może sobie mówić, że nie boi się, lecz na niewiele mu się to zda.
To są niezwykle silne podświadome programy.
Ba! Można nawet powiedzieć, że nadświadome – bo mają większą władzę od świadomości.

Tak sobie o tym napisałem – bo myślę, że może to być komuś pomocne.
W czym?
W uświadomieniu, że jeszcze przed człowiekiem tego etapu praca olbrzymia.
Jak olbrzymia? Można o tym poczytać choćby w pracy pt. „Żywoty 84 Mahasiddhów”.
Co zatem każdy z nich robił zanim osiągnął pełne oświecenie?
Otóż służył innym latami - w ten sposób praktycznie i stopniowo przekonując całość jaką był, że go nie ma Smile

W trakcie takiego wieloletniego procesu także świadomość komórek ulega oświeceniu, czyli wyzwoleniu.
I niestety każdy przejaw ego sprowadza człowieka do tyłu… i opóźnia pracę. Znacznie w niej przeszkadzając, a bywa, że blokując na niewiadomo jak długo. Często do końca danego cielesnego przejawu.
Jezus nie na darmo mówił „czuwajcie” Smile

Bo nieprzyjaciel, czyli bestia ego, owe 666, jest stale tuż tuż.
Szatan to archetyp ego.
Dlatego już z samej swojej natury jest anty-zbawieniem.
Jest właśnie stanem nieoświecenia.
Dlatego jest władcą nieoświeconego świata.
Inaczej – włada tym światem nieoświecenie.
I oczywiście ma taką naturę, że może się personalizować.
I stawać się programem człowieka, oraz anioła.
W ten sposób warunkując taki byt i panując nad nim.
Dlatego w Biblii jest mowa o człowieku jako o niewolniku grzechu.
Co wielu błędnie odczytuje, że tak musi być i że człowiek sam nic nie może zrobić.
No i czekają np. na Jezusa, który przyjdzie i załatwi wszystko za nich.
Uważając, że wystarczy tylko to, że oni wierzą w to i czekają…

Jakby nie wiedzieli po co Jezus mówił, by Go naśladowali – w służeniu innym!

Ale dlaczego takich ludzi tak trudno przekonać to już opisałeś tutaj: