8. Tyle tych świadomości w wymiarach odbioru

Jerzy Karma

Tyle tych świadomości w wymiarach odbioru

Zakopane 24 lipiec 1996
Świadomość jest uwarunkowana! Nie ma jej takiej, za jaką ją mają. Jest odbiorem miejsca, czasu i pamięci. Zależy od zmysłów.
Miejsca, czas i pamięć przemijają. Także świadomość jest ulotna, złudna, nie warta uwagi.

Zakopane 26 lipiec 1996
Świadomość skoncentrowana na jakimś „ego”, czy czymkolwiek, jest świadomością zawsze niedorozwiniętą – opartą na złudzeniu.
Dopiero świadomość przyjmująca we wszystkim (a więc i „w sobie”) jeden i ten sam świat, jest żywa, prawdziwa i przebudzona. Jest też nieśmiertelna w tym świecie, bo nim jest.
Nieoświeceni nie postrzegają jej taką, tak jak fałszywie postrzegają siebie i całą resztę.

Białystok 1996
Cyborg zaprogramowany na cel, umiejący się maskować, zmylać i kłamać, nie jest przecież świadomością.
A czym jest człowiek oglądający film? Człowiek, który swoim umysłem tak się jednoczy z bohaterem, że przeżywa wszystko tak, jakby nim był. Akcja filmu jest dlań miejscem i czasem, a obejrzana treść filmu pamięcią. Gdy jednak po bardzo wielu latach ogląda ten sam film ponownie, nie pamięta go już i bywa, że dopiero pod koniec przypomina sobie, że już go oglądał.
Na tym przykładzie widzimy jak jego poprzednia świadomość i przeżycia były ulotne, złudne i nie warte uwagi.
Była to świadomość oparta na złudzeniu – na wycinku rzeczywistości; a część rzeczywistości nie jest rzeczywistością, gdy jest oderwana od całości.
Nie tylko z odbiorcą filmu tak jest. Czyż ludzie, np. małżonkowie, nie kłócą się ze sobą, a później pamiętają tylko, iż się kłócili, lecz nie pamiętają o co?
Gdzie zatem ich świadomość? Była ulotna, złudna, nie warta uwagi – tak jak i sama kłótnia!
Naprawdę nie mieli świadomości, a jeśli, to taką, jaką ma cyborg.