Joga i medytacja transcendentalna.

Abba...

Ktoś, kto nie wierzy w fakt, że Bóg wyposaży go w opanowanie ciała tak dalece, jak tylko będzie to użytecznym, podejmuje ćwiczenia, które być może dadzą mu moce mistyczne w tym opanowaniu, ale ze względu, na brak wiary u swej podstawy, nie przyniesie mu to sensu dla ich zastosowania...

Pytanie: Bóg oraz jego stworzenie, zawierają się w ramach Jego Woli,
dla jakiej przyczyny, rozważać nieistnienie, które jest transcendencją dla Niej?

Jerzy Karma

JJW111001033

Odpowiadając na pytanie:

Jeśli przez transcendencję rozumieć coś – co jest poza.
W pytaniu zostało założone, że istnienie dzieje się w ramach Woli Boga.
Zaś nieistnienie będąc poza istnieniem – wg owego założenia – jest automatycznie poza Wolą Boga.

Tylko że: skoro nieistnienie jest nieistnieniem, to nie jest ani w Woli Boga, ani poza Nią – o nieistnieniu nie można powiedzieć czegokolwiek. Bowiem byłoby to mówienie o niczym.
W tym sensie nieistnienie nie jest nawet transcendencją. Bowiem jak nic może być czymkolwiek?
Jedynie w grze słów, zabawie znaczeniami zdań – można próbować nazywać je transcendencją – w rzeczywistości jednak nieistnienie jest poza wszelką mową. Bo cóż można powiedzieć o nieistniejącym?

Zapytałbym raczej: Czy jakiekolwiek nieistnienie jest możliwe?
Już dawni wtajemniczeni mawiali:
„Nie ma pustej przestrzeni.”
Nieistnienie jest tylko próbą gry słów ludzkich.
Nie ma czegoś takiego.

Zresztą jest to zgodne z tym, że wszystko podlega Woli Boga.
Co zatem z naszymi własnymi decyzjami?
Ten zakres wolnych wyborów, jaki posiadamy jest przydziałem, jakiego dokonała Wola Boga.
Zatem nasza wolna wola – ile by jej tam nie było – wynika z Woli Boga.
Mamy ją – bo On nam ją dał.

Czym zatem jest transcendencja?
Jest tym, o czym piszę. Bowiem z punktu widzenia ludzkiego oka piszę bzdury – czyli o czymś, czego oko nie widzi i co jest poza jego zakresem widzenia. Dlatego jest transcendencją, gdyż jest poza codziennymi ludzkimi doświadczeniami.

Dlatego rozważanie o nieistnieniu nie ma wielkiego sensu.
Choć dokonałem tego powyżej, lecz jedynie w takim celu, by stwierdzić, że nieistnienie jako takie nie ma możliwości aby być Smile

Teraz odniosę się do ćwiczeń – bez względu na to, czy mają obdarzać mocą fizyczną, czy mistyczną Smile

Tak samo też do ćwiczeń przywracających zdrowie u osób wykonujących ćwiczenia rehabilitacyjne.
Zresztą to samo dotyczy zdobywania wiedzy umiejętności, a nawet wzrostu ciała – które wymaga jeść – aby się rozwinęło do dorosłych wymiarów.

Jak zatem Bóg nas wyposaża wobec powyższego?
Okazuje się, że coś musimy robić też my Smile

Czy dziecko może wierzyć, że jego ciało urośnie nawet wtedy, gdy odmówi jedzenia – bo je Bóg wyposaży w dorosłość bez jedzenia (i bez kontaktu z dorosłymi ludźmi) ?

Jednak same ćwiczenia byłyby niczym – gdyby Bóg nie wyposażył nas tym, że one działają w nas.