Prawdziwe pieniądze to miłość

Jerzy Karma

Prawdziwe pieniądze to miłość, nie zaś wyraz pożądania

Zawsze pod wpływem tego, czym jest pieniądz u ludzi, miałem nie najlepszy stosunek do pieniędzy. Powodowało to, że wiele razy wolałem robić ludziom coś za darmo. Gdy zaś dotyczyło to wyłącznie mojego wysiłku, to zawsze za darmo.
Szczególnie nie mogłem patrzeć i słuchać, jak niektórzy żądali pieniędzy za przekazywanie ludziom nauk pomagających w rozwoju duchowym. Takie ich wymogi kłóciły się z samą duchowością.
Pewnego razu, mimo takiego mojego stosunku do pieniędzy, odkryłem, że pieniądze, gdy je daruję komuś powodowany miłością bliźniego, stają się zaklętym wyrazem miłości.
Wtedy ujrzałem, że pieniądze są rodzajem miłości.
Dziś wiem, że nie każde pieniądze.
Ten świat obraca przede wszystkim innymi pieniędzmi. Widząc to wolałem milczeć i nikomu nie mówić, że pieniądze to miłość, gdyż pieniądze tego świata przestały być miłością.

Gdy jednak niedawno przeczytałem kilka z wypowiedzi Satya Sai Baby w książce "Pierwsze kroki ku Miłości" Daniela Ostoi w rozdziale Zależności pomiędzy uczniem a nauczycielem, postanowiłem omówić tę kwestię.
Na początku przytoczę fragmenty ze wspomnianego rozdziału.
Objaśniam, iż dla lepszej czytelności wprowadziłem słowo śiszja [shiShya], oznacza tyle co uczeń. Jako śiszja Daniel Ostoja. Baba to oczywiście Satya Sai Baba.

Igmana (ptak)

Ludzie wydając pieniądze na ogół wiążą to ze stratą. Boli ich ubytek własnych pieniędzy.
Gdyby jednak objęli je miłością - błogosławiliby każdy wydany grosz, bo to miłość by dawali.
I wówczas wracałaby do nich pomnożona …
Jednak najpierw należy zmienić wzorzec postrzegania pieniędzy. Oraz znaleźć w sobie miłość.
Mówi się, nie kupisz miłości za pieniądze i to prawda. Można jednak obdarować miłością płacąc pieniędzmi.
A wtedy słowo zapłata nabiera innego znaczenia. I zamiast straty jest pomnożenie …

Jerzy Karma

Dzisiaj pada w mojej okolicy śnieg. Przez okno widzę napuszone ptaki siedzące na drzewie. Mój stosunek do nich zależny jest od tego, czy się od nich izoluję, oddzielam, czy się z nimi łączę.
Postrzegając te ptaki jako obce, odrębne istoty, może pojawić sie nawet pragnienie ich śmierci na mrozie, gdyż skrzeczą co rano przeraźliwie, budząc i nie dając spać.
Zaś łącząc się z nimi, postrzegając je jako samego siebie, doświadczam ich stanu, chłodu, radości z życia, tego, że są głodne i tego, że nawet w takich warunkach są szczęśliwsze od ludzi żyjących w ciepłych mieszkaniach i mających pełne brzuchy. Widzę wtedy, że ich życie jest godniejsze i wartościowsze, niż większości ludzi. I przypomina mi się wypowiedź Jezusa dotycząca ptaków i Boga Smile

O czym zatem tu piszę? O łączności.
Dlatego, że łączność jest nierozerwalnie związana z miłością.
Gdy przypomina się ludziom o jedności wszystkiego, to z tym także wiąże się miłość i łączność.

Pieniądze zaś mogą ludzi właśnie łączyć, jak i dzielić.
Pieniądze to taki rodzaj złota, bo pełnią niektóre funkcje złota. Mimo, że w sposób sztuczny, jednak mają podobną możliwość działania na ludzi.
Co to powoduje?
Pisma wedyjskie mówią o istnieniu 4 jug.
Satya, Treta, Dvapara i Kali.

W Satya -juga istnieje właśnie łączność między istotami. Dlatego okres ten nazywany jest wiekiem prawdy, a w poczucu owej jedności ludzie są miłosierni, dobroczynni, przyjacielscy, spokojni, mądrzy i tolerancyjni. Czerpią przyjemność z jedności widząc wszelkie rzeczy jako tożsame.

W Treta judze łączność zaczyna zanikać, aż stopniowo ulega zredukowaniu o ćwierć. Owa 1/4 część zostaje wypełniona oddzielnością z której wypływa: zakłamanie, przemoc, niezadowolenie i kłótnia.
Jednak 3/4 perspektywy postrzegania wypełnione jest pozytywnym odbiorem. Dlatego wiek trety yugi zawiera przewagę dobra. Ludzie nie są nadmiernie gwałtowni i nie dają się bardzo ponosić swojemu ego. Egoistyczne pożądania nie dominują w ich działaniach. Dlatego religijność wyraża się w ich życiu w sposób praktyczny, a rozwój ekonomiczny i zadowalanie zmysłów oparte są na moralności. W społeczeństwie większość ludzi posiada naturę kapłańską.

Podczas Dwapara jugi łączność zanika jeszcze bardziej i zostaje zredukowana do połowy. Religijne przymioty: wyrzeczenie, prawdomówność, miłosierdzie i dobroczynność są umniejszone o połowę poprzez ich areligijne odpowiedniki-niezadowolenie, zakłamanie, przemoc, i wrogość.
W Dvapara-judze percepcja oddzielenia od innych staje się na tyle silniejsza, że ludzie stają się zainteresowani sławą i osobistym sukcesem. Zrównoważenie percepcji między jednością a oddzielnością powoduje, że poświęcają czas studiowaniu Pism Świętych łącząc to ze zdobywaniem bogactwa i cieszeniem się życiem. W społeczeństwie większość ludzi posiada naturę honorowych rycerzy i naturę kapłańską.
Interesujące jest to, że w Dvapara-judze ludzie stają się zainteresowani wróżnieniem. Wynika to z pojawiającej się oddzielności i ze szczególniejszego zainteresowania się swoją osobą. Na tym tle łatwiej można zrozumieć potępianie wróżbiarstwa w Starym Testamencie.

W wieku Kali /obecnie trwającym/ pozostaje jedynie jedna czwarta zdolności percepcji postrzegania jedności wszystkiego. Dlatego łączność między ludźmi zanika, zaś wzrasta percepcja oddzielności, a z nią koncentracja na własnym ego, osobistych interesach i pragnieniach.
Religijne zasady stają się narzędziem interesów osobistych, a jako takie zaczynają tracić swoją właściwą naturę.

Dlatego upada znaczenie religii, a one same nie mają już swojej wcześniejszej mocy. Wynika to z obecnej ludzkiej percepcji. Percepcji wieku Kali jugi. Dlatego wielu ludzi odrzuca zasady religijne, a nawet zaczyna je postrzegać jako coś złego i tak je przedstawiać innym. Ostatecznie zostają one zniszczone.
Oddzielność rośnie, ludzie stają się coraz bardziej egoistyczni, chciwi, źle się zachowują i są bezlitośni, gdyż zagubili percepcją łączności. Stają sie skłonni do walki, bez przestrzegania żadnych zasad. Brną w nieszczęściu i dręczeni materialnymi pragnieniami wytworzonymi już nie tylko przez ich własne umysły, ale przez społeczne mody i osobistą chęć zajęcia najwyższej pozycji w tym marszu mody. Ludzie wieku Kali są w większości osobami nie posiadającymi żadnych duchowych zasad, ani żadnej duchowej wiedzy. Chodzi tu o wiedzę przejawianą w ich życiu.

Wiek Kali bywa nazywany wiekiem zła. Zło w tym wieku posiada swoje szczególne "portale" przez które się zjawia.

Wszystko, co ma jakiś związek ze złotem będzie takim portalem. Zatem portalami są pieniądze, hazard itp. Także giełdy, gdy zaczynają się opierać bardziej na pieniądzach, niż na gospodarce, pojawia się zło także na giełdach.

I oto dochodzę tu, gdzie zamierzałem od początku, czyli do pieniędzy. Tego złota naszych czasów.
Otóż jego działanie na człowieka jest zależne od percepcji jaką posiada.
Jeśli jest silna percepcja oddzielności, wówczas pieniądz staje sie owym portalem przez który wkracza zło.
Gdy zaś ktoś ma percepcję jedności, wówczas pieniądz staje się portalem przez który wkracza miłość i dobro.

Czy za pieniądze kupić można miłość?
Smile

Dawaj dzieciom ich upragnione zabawki, zabieraj je na wspaniałe wycieczki, czy nie zdobędziesz ich miłości?
Daj ukochanej osobie kwiaty lub inne dobra, czyż nie jeden otrzymał wtedy z powrotem miłość?
Zatem w pewien sposób wszyscy obserwujemy, że pieniądze w jakiś sposób pomagają otrzymywać miłość.
Ale wszyscy też wiemy, że pieniądz sam w sobie jest bez wartości.
Wartość jaką posiada nadają mu ludzie. On jest nośnikiem albo narzędziem do innych nośników.
To obecny wiek Kali jugi i związana z nim ludzka percepcja sprawia, że pieniądz jest postrzegany tak, jak jest. Do tego stopnia źle, iż mówi się, że nie kupisz za niego miłości, po czym kupujesz kwiatki dla ukochanej osoby Wink

Gdy łączymy się z innym człowiekiem dając mu pieniądze, to radujemy sie wraz z nim.
Ale nie każda radość drugiego człowieka, będzie nas radować.
Bo jeśli jego radość wynika z jego złych pragnień... dlatego nic mu nie dajesz, co by utwierdzało go w jego złym postępowaniu. Twoja łączność polega na tym, że wprowadzasz go w wyrzeczenie. Do którego sama jesteś zdolna.

Jerzy Karma

JJW111000598

Wrócę do pytania z rozmowy ucznia z Satya Say Babą
- "Pieniądze za nauki duchowe?"

Kwestia zatem jest taka, że odpowiedź zależy od tego, czy zadaje je ten, kto chce dać, czy ten, kto chce otrzymać.
Jeśli pyta ten, kto chce dać - odpowiedź brzmi: TAK. Dawaj, jeśli serce Ci tak mówi.
Jeśli pyta ten, kto chce brać - odpowiedź brzmi: NIE.

Dający radośnie reprezentuje energie Satya -jugi i wnosi on ją nawet do obecnej epoki.
Zaś kto wystawia cenniki za swoją pracę, ten reprezentuje i podlega energiom Kali-jugi.
Jeśli zaś ktoś taki uczy duchowości to jest jedynie rzemieślnikiem i plagiatorem.
Tak naprawdę on sam o tym wie i dlatego za swoje rzemiosło żąda opłaty - jak każdy rzemieślnik.
Zaś nazwa NAUCZYCIEL w jego przypadku jest zabiegiem marketingowym.

Poza tym należy postawić pytanie:
Czy ktoś taki dotknął duchowości, skoro włada nim pieniądz z mocą Kali-yugi?
Kali-yuga nie działa na duchowy świat - bo nie sięga do niego!
Dlatego kto sam czerpie z duchowego świata - ten nigdy za duchowe nauki nie żąda pieniędzy.
I nie ma w nim lęku o przetrwanie.
Kto ma percepcję jedności - ten nie wystawia rachunków za duchowe porady.
Podobnie jak nikt nie wystawia rachunków samemu sobie.

Podsumowując:
Pieniądz powinien służyć, aby być darem.
Nie powinien służyć jako forma oczekiwania zapłaty.

Jerzy Karma

JJW111000599

Pieniądz zatem jako dar - co dotyczyło głównie dziedziny nauk duchowyh.

A co z usługą?
O tym za chwilę.

Wymiana jest istotnym elementem społecznym, oraz rozwoju ziemskiej cywilizacji.
Np. towar za towar.
Oczywiście nie ma tu już miłości, lecz jest handel.
Pieniądz także jest tu towarem.
Np. wymieniasz dom na pieniądze.

Usługa oczywiście też może pełnić rolę towaru.
I często pełni.
Dlatego usługa jest wymieniana na pieniądze.
Jednak dotyczy to spraw ziemskich. Spraw tego świata.
Duchowość prawdziwa nie jest z tego świata.
Dlatego nie należy i nie wolno jej traktować jako TOWARU.